Dag 2 en 3

Dag 2

He he we zitten, Jan heeft een zere rug en ik heb zere voeten, maar we hebben het gehaald. Maks Pizza in Beit Jala. Sommigen van jullie weten misschien dat dit eet etablissement op loopafstand van Jemima ligt en deze pientere personen vragen zich dan wellicht af hoe wij aan deze geplaagde lichaamsdelen komen.
Wat er aan vooraf ging.
Na een redelijke nachtrust en een degelijk ontbijt zijn we naar de bushalte gelopen aan de Hebron road, een stief kwartiertje de hucht af en aan de andere kant van het dieptepunt 5 minuten weer omhoog. Daar zou Tineke t Lam ons ophalen om ons en nog een viertal andere Nederlanders naar Love into Action te brengen. Wij waren aan de vroege kant en als je ergens niet doelbewust naar toegaat ben je een dankbare prooi voor taxichauffeurs. Zo ook nu, deze nam het al snel voor lief dat wij door een vriendin opgehaald zouden worden dus de spanning van diensten aanbieden die dan vervolgens geweigerd worden was al snel weg. Ik vroeg hem vervolgens of hij Khalid Alzeer ook kende, de taxi chauffeur die mij voorgaande jaren ook met regelmaat van A naar B,C en D transporteerde. Die kende hij gaf hij aan en liep vervolgens weg. Even later kwam hij terug met een collega die hij voorstelde als de zoon van Khalid, Iyad genaamd. Leuk gesprek gehad en uitgelegd hoe ik zijn vader kende en aan zijn telefoonnummer kwam. Ik kreeg vervolgens ook zijn telefoonnummer, kan nooit kwaad.
Iets over elf maakte Tineke haar opwachting en stapten we gezessen in haar bus en gingen we op weg naar Beit Yusef ( huis van Jozef ) het huis van De organisatie Love into Action (LiA) daar werden we rondgeleid door Laurence die ons het een en ander vertelde over hun werkwijze.
Na d ontmoeting weer met de hele bups de bus in en op naar de nieuwe residentie van Peter en Tineke die pas verhuisd zijn van Beit Jala naar Beit Sahour. Daar gezellig met elkaar gegeten en gekletst. Daar bleek mij dat twee van hen ook baanbreker geweest waren en ook bij LiA gewerkt hadden.
Om twee uur trokken Jan en ik de wandelschoenen aan richting Beit Jala. Onderweg werden we verschillende keren nageroepen door neringdoenden langs onze route die niet zoveel nering hadden en dientengevolge niet zo doende waren. Wij zijn dan niet te beroerd om dergelijke lieden wat te vermaken. Ik heb voorgenomen om dat in Asperen ook te doen als ik een toerist tegenkom die al dan niet van het pad af is. Het levert heel leuke momenten op, wat dat betreft is de Arabische bevolking heel open en nieuwsgierig.
Na een pauze in het Singer Café, een cafe in het oude gedeelte van Beit Sahour, gerund door een Nederlandse, een ontmoeting met een van onze kennissen in de souk van Bethlehem en een pizza bij Maks pizzeria arriveerden we rond kwart over 6 moe maar voldaan weer in ons verblijf.

Dag 3
Vandaag een dag van zondagsrust en toeristische onrust. Eerst met Joke, Cor en schoonzus van Hengel naar de Immanuel church geweest, dit is een Arabische evangelische kerk in Bethlehem. Na de dienst zou Cor ons naar de Checkpoint brengen en daarvandaan zouden wij met lijn 234 naar Jeruzalem verder gaan.
De Checkpoint bleek gesloten, maar geen nood er hangen daar altijd genoeg op handel uit zijnde taxichauffeurs rond. Aangezien we Cor en zijn gevolg net weg zagen rijden moesten we ons toch wel tot hen wenden. Eigenlijk was het andersom want deze lieden hebben een scherpe neus voor mensen in nood. Zo ook nu. Na wat onderhandelen bracht die ons voor gereduceerd tarief naar de bussen op de Hebron road. Gelukkig stond er een bus klaar dus met minimaal tijdsverlies gingen we toch op weg naar Jeruzalem.
Bij de checkpoint hoefden niet alle Palestijnen uit te stappen voor de pas controle, de controlerende instantie kwam de bus in! Scheelt een boel tijd.
We stapten bij de Jaffa gate uit en besloten eerst te proberen of er bij Hineni nog wat te eten viel. We werden hartelijk verwelkomd door Zoar, de kok en die wist te melden dat er genoeg was en dat we mee konden eten. Knakworst, bietjes en aardappelpuree schafte de pot. Een pittig soepje vooraf en wij waren weer gevoeierd en geweterd.
En toen begon het, rondom de Oude stad naar de Damascus gate gewandeld, daar de drukte van de souk ingedoken. Hier kreeg Jan zijn beeld van de Oude stad de eerste knauw, veel drukte en geen woonhuizen! Langs de Via Dolorosa en door de Lions gate de Oude stad weer verlaten en de Olijfberg beklommen. Onderweg verschillende keren gestopt om van het steeds mooier wordende uitzicht te genieten.
Boven bij het uitzichtpunt uit gebreid de tijd genomen om rond te kijken. Wat is het toch een bijzondere plek. Zoveel gebeurd in het verleden en wat staat er nog te gebeuren!
Langs de Joodse begraafplaatsen weer afgedaald en verder met de klopt mee om de Oude stad heengelopen. Door de Mest poort weer naar binnen en dan ben je ook meteen bij de klaagmuur. Jan heeft daar een keppeltje gehuurd om zich onder de religieuze Joden en andere, met gehuurde keppeltjes getooide toeristen te mengen.
Na Jan zijn toch niet zo religieuze ervaring togen we verder de souk in. Vlak bij statie 5 op de Via Dolorosa uitgebreid Arabische koffie gedronken bij een koffie zetter die daar al 43 jaar aan het zetten was. Oefening baart kunst, de koffie was heerlijk en het was nog een gezellige prater bovendien.
Dat vertellen wat je doet naast je toeristische taak loont bleek ook nu weer. We werden aangesproken door een shopkeeper die in sieraden deed. Hoe we er zo snel opkwamen weet ik niet meer maar toen we vertelden dat we dienstbaar gingen zijn in Beit Sahour moesten we zijn winkel binnenkomen. Ik riep nog dat we niets nodig hadden maar binnengekomen vertelde hij dat handel belangrijk was maar dat goede gesprekken dat ook zijn en daarom wilde hij ons thee aanbieden. Dit wimpelden we af omdat we nog vol koffie zaten. Hij nam ons mee naar de gallery van zijn vrouw, een Engelse, waar het leuke gesprek zich weer voortzette. Tussendoor werden er nog wel pogingen gedaan om waren te slijten aan anderen die niet zo'n interessant verhaal hadden als wij.
De Arabische bussen rijden tot de schemering dus we kregen op een gegeven moment toch wel wat haast om bij de bushalte te komen. Daar wist men ons te melden dat de Bethlehem checkpoint weer open was dus volgden we de groep werklui die de bus instapte. Ze hadden gelijk en om half zeven stapten we Jemima weer binnen.
Morgen gaan we aan de slag bij LiA, we hebben er zin in!

Shalom, Salam,

Jan en Ailje