Kerstdagen
Door: Ailje
Blijf op de hoogte en volg Ailje en Henriette
25 December 2014 | Israel, Jeruzalem
24 december, begin van het kerstweekend.
Omdat we in een land wonen waarin men niet op de kerstdagen georiënteerd is en het ook niet voor de meeste mensen vrije dagen zijn, was het voor het eerst op kerstavond dat we nadrukkelijker bij het feit bepaald werden dat we mondiaal de geboorte van onze Redder en Heer gedenken.
We waren als bb ers naar de samenzang van Christ Church getogen, de oudste protestantse gemeente in het Midden Oosten. Zij organiseren een samenzang van 18.00 tot 24.00 uur met wisselende muzikanten( veelal piano, gitaar en viool) en op den duur minder wisselend repertoire. De bezoekers wisselen elkaar af want het is niet zo'n grote kerk. Buiten is het erg gezellig. Er wordt gluhwijn, chocolademelk,koffie en thee geschonken en men loopt rond met schalen koekjes. Je hoort alle mogelijke talen en het is reuze gezellig. Rond 22.30 waren we allemaal weer thuis.
Eerste kerstdag vertrokken we rond elf uur in ochtend voor onze drie daagse trip langs de Dode zee naar de woestijn in het zuiden. Met Mart als chauffeur en Ben als copiloot togen we naar de Dode zee waar er eerst door een aantal gebadderd- en natuurlijk met modder geknoeid moest worden,zoals het goede toeristen betaamt. Het is een vreemd iets, zwemmen en in de zon te zitten met 24 graden terwijl het bij jullie koud en nat is. We wensen jullie veel succes, wij redden ons hier wel.
De volgende halte was Ein Gedi, een oase aan de Dode zee, met een kibboets, een field school, een youth hostel en de bekende watervallen van David. We begonnen met het verorberen van een wat verlate lunch op het terras van een eet en drinktentje vlakbij de kassa. We hadden onze wasmand voor deze trip volgeladen met lekker olijvenbrood, komkommer, tomaten,kaas, olijven, sap en water want we blijven natuurlijk wel Hollanders.
Voor het mooie waren we veel te laat want het natuurpark sluit om 5 uur in de middag en ver voor die tijd beginnen medewerkers de mensen al te manen zich naar de uitgang te begeven. Dit om te voorkomen dat ze tot 7 uur in de avond moeten blijven voordat de laatste bezoeker vertrokken is. Een andere reden is veiligheid, om 5 uur in de middag is het al behoorlijk schemerig en dan wordt het behoorlijk moeilijk u om de vaak steile paadjes en trapjes met goed gevolg weer af te dalen. Het is een hoogteverschil van een paar honderd meter van het bezoekerscentrum naar de top van de richel. Het was een fascinerende wandeling die we gemaakt hebben. Op de grens van water waarin niets kan leven omdat het zo zout is en een rotswoestijn die zo dor en droog is dat er ook maar weinig kan leven hoor je constant de nabijheid van stromend water, het ene moment onzichtbaar en op een afstand , het andere moment in de vorm van een waterval waar je zo een douche onder zou kunnen nemen. Regelmatig zie je klipdassen wegschieten en we waren ook zo gelukkig dat we een steenbok hoog boven ons op de rotsen te kunnen fotograferen.
Rond half vijf waren we terug en konden we ons melden bij het eerder genoemde youth hostel waar we de nacht zouden doorbrengen.
Kamers waren prima in orde, niet al te gezellig, de eetzaal waar we met nog 75 personen de avondmaaltijd nuttigden werd gezellig verlicht met tl buizen. Het eten wat we zelf op mochten scheppen was erg lekker, je kon opscheppen zo vaak je wilde, zodat het toch nog een meergangen kerstdiner werd. Na het eten nog een leuke ontmoeting gehad met een rondreizend Nederlands gezin. Daarna nog een poging gedaan om van het omheinde terrein af te komen voor een wandeling maar de deur van het degelijke hek had alleen aan de binnenkant een deurkruk (waar ken ik dat beeld van?) dus dat heb ik maar niet gewaagd. Dus nog maar even een kopje thee en dan vroeg onder de wol. Eten, drinken en bedden zijn prima maar het is niet een plek waar je de kerstdagen gezellig door kan brengen.
Gelukkig slapen we nu nog in een echt gebouw met echte bedden.
Morgen Massada, zien er naar uit!!!
Omdat we in een land wonen waarin men niet op de kerstdagen georiënteerd is en het ook niet voor de meeste mensen vrije dagen zijn, was het voor het eerst op kerstavond dat we nadrukkelijker bij het feit bepaald werden dat we mondiaal de geboorte van onze Redder en Heer gedenken.
We waren als bb ers naar de samenzang van Christ Church getogen, de oudste protestantse gemeente in het Midden Oosten. Zij organiseren een samenzang van 18.00 tot 24.00 uur met wisselende muzikanten( veelal piano, gitaar en viool) en op den duur minder wisselend repertoire. De bezoekers wisselen elkaar af want het is niet zo'n grote kerk. Buiten is het erg gezellig. Er wordt gluhwijn, chocolademelk,koffie en thee geschonken en men loopt rond met schalen koekjes. Je hoort alle mogelijke talen en het is reuze gezellig. Rond 22.30 waren we allemaal weer thuis.
Eerste kerstdag vertrokken we rond elf uur in ochtend voor onze drie daagse trip langs de Dode zee naar de woestijn in het zuiden. Met Mart als chauffeur en Ben als copiloot togen we naar de Dode zee waar er eerst door een aantal gebadderd- en natuurlijk met modder geknoeid moest worden,zoals het goede toeristen betaamt. Het is een vreemd iets, zwemmen en in de zon te zitten met 24 graden terwijl het bij jullie koud en nat is. We wensen jullie veel succes, wij redden ons hier wel.
De volgende halte was Ein Gedi, een oase aan de Dode zee, met een kibboets, een field school, een youth hostel en de bekende watervallen van David. We begonnen met het verorberen van een wat verlate lunch op het terras van een eet en drinktentje vlakbij de kassa. We hadden onze wasmand voor deze trip volgeladen met lekker olijvenbrood, komkommer, tomaten,kaas, olijven, sap en water want we blijven natuurlijk wel Hollanders.
Voor het mooie waren we veel te laat want het natuurpark sluit om 5 uur in de middag en ver voor die tijd beginnen medewerkers de mensen al te manen zich naar de uitgang te begeven. Dit om te voorkomen dat ze tot 7 uur in de avond moeten blijven voordat de laatste bezoeker vertrokken is. Een andere reden is veiligheid, om 5 uur in de middag is het al behoorlijk schemerig en dan wordt het behoorlijk moeilijk u om de vaak steile paadjes en trapjes met goed gevolg weer af te dalen. Het is een hoogteverschil van een paar honderd meter van het bezoekerscentrum naar de top van de richel. Het was een fascinerende wandeling die we gemaakt hebben. Op de grens van water waarin niets kan leven omdat het zo zout is en een rotswoestijn die zo dor en droog is dat er ook maar weinig kan leven hoor je constant de nabijheid van stromend water, het ene moment onzichtbaar en op een afstand , het andere moment in de vorm van een waterval waar je zo een douche onder zou kunnen nemen. Regelmatig zie je klipdassen wegschieten en we waren ook zo gelukkig dat we een steenbok hoog boven ons op de rotsen te kunnen fotograferen.
Rond half vijf waren we terug en konden we ons melden bij het eerder genoemde youth hostel waar we de nacht zouden doorbrengen.
Kamers waren prima in orde, niet al te gezellig, de eetzaal waar we met nog 75 personen de avondmaaltijd nuttigden werd gezellig verlicht met tl buizen. Het eten wat we zelf op mochten scheppen was erg lekker, je kon opscheppen zo vaak je wilde, zodat het toch nog een meergangen kerstdiner werd. Na het eten nog een leuke ontmoeting gehad met een rondreizend Nederlands gezin. Daarna nog een poging gedaan om van het omheinde terrein af te komen voor een wandeling maar de deur van het degelijke hek had alleen aan de binnenkant een deurkruk (waar ken ik dat beeld van?) dus dat heb ik maar niet gewaagd. Dus nog maar even een kopje thee en dan vroeg onder de wol. Eten, drinken en bedden zijn prima maar het is niet een plek waar je de kerstdagen gezellig door kan brengen.
Gelukkig slapen we nu nog in een echt gebouw met echte bedden.
Morgen Massada, zien er naar uit!!!
-
26 December 2014 - 08:25
Erik En Ria De Man:
Henriëte en Alje,
Ze lezen jullie verslag van jullie mee. Elke keer weer leuk om te lezen. We reizen in gedachten met jullie mee. Geniet ervan. Zo is elke dag bijzonder, verdiepend, ontdekkend, verwonderend.
Wij redden ons hier wel in ons kikkerlandje. Het lijkt er op dat de winter hier nu voor de deur komt te staan.
-
26 December 2014 - 19:25
Sjoerd De Vrieze:
Weer een mooi verslag. Het is goed te merken dat jullie het goed naar de zin hebben! Blijf ervan genieten, ook van de temperaturen! Groeten! -
27 December 2014 - 08:55
Jan En Dina:
Het is genieten om jullie verhalen elke keer te lezen. Prachtig om dit zo mee te maken en elke dag weer iets bijzonders te ontdekken of te ervaren. Leuk dat de kids er begin van de week even waren. En ja hier is het nu echt winter geworden met sneeuw, dus geniet van het lekkere weer daar. -
28 December 2014 - 14:52
Henri En Sjanie Van Santen:
Leuk om jullie belevenissen te lezen. Bijzonder om in Asperen te lezen over jullie Kerst en over de Kerstviering van Ellen in Kenia. Wereldwijd verbonden. Goede tijd nog met elkaar.
Groeten uit een besneeuwd Asperen. -
30 December 2014 - 17:28
Wanda Simmermans:
Nou ja, kerst vieren in Israël....... ja dat is raar!!!! Hier hadden we een bijna witte kerst. Ik vorig jaar in Israël overigens ook. Het kan verkeren zou Bredero zeggen. Kerst vieren aan de Dode Zee lijkt me ook wel wat.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
