Aftellen en afscheid nemen.
Door: Ailje en Henriette
Blijf op de hoogte en volg Ailje en Henriette
08 Februari 2015 | Israel, Jeruzalem
Aftellen en afscheid nemen.
De laatste werkdag op onze projecten zit er voor iedereen op, iedereen, behalve ik, heeft afscheid genomen en we bereiden ons voor op ons vertrek weer terug naar ons eigen kikkerlandje. Het mooie weer van de laatste dagen hier is een van de dingen die we wel zullen missen, evenals de mensen, de projecten,de ontmoetingen,de oude stad, de Ben Jehuda market, de bus, de checkpoints, de soep van Ben en Coby, het uitzicht op de Olijfberg, de stukjes voor de blog en bovenal het geweldige gevoel twee maanden in de navel van de aarde te wonen en te werken. Dit is een ervaring die we nooit zullen vergeten en we adviseren iedereen om toch heel serieus te overwegen om dit Baanbrekersproject ook eens te doen.Het is zo geweldig veel meer dan alleen een rondreis maken door dit land.
In het proces van afscheid nemen zijn er door bijna alle groepsleden ook maaltijden genuttigd met collega's, die van Ben en mij was wel heel bijzonder, een paar jongens van Olivewood hadden een bbq georganiseerd. Niet zo heel bijzonder zul je denken. Het was dan ook de plaats die het zo bijzonder maakte. De familie van een van de werkers heeft een stukje land met oa. olijfbomen op een helling even buiten Beit Jalla. Tussen deze bomen staat een van brokken steen gestapelde woon/wachttoren. Op het dak van de toren brandde de bbq al toen wij met de groep aankwamen. Rondom bloeiden de amandelbomen en over het dal heen zagen we Beit Jalla liggen. Het eerste kwartier hebben we hier ademloos rondgelopen om dit allemaal in ons op te nemen.
Na onszelf van een biertje te hebben voorzien werd de bbq al snel gevuld met kip en kosher varken. Waar dit vandaan kwam weet ik niet want Joden noch moslims zouden dit mogen eten. De moslimjongen in onsgezelschap was duidelijk niet van de "zware" kant want hij at er lekker van.
De volgende dag, donderdag was onze laatste werkdag, deze bracht ik door in de olijfhout werkplaats waar ik als laatste project de grote buitendeuren van een nieuwe verflaag heb voorzien. Er zat een verschoten soort rose op, nu een mooie diepblauwe kleur. Omdat ik in tijdnood dreigde te komen met dit verfproject stelde ik voor om de laatste deuren niet met de kwast te doen maar met de verfspuit op de compressor. Die ging prima en ook lekker snel. Ik heb echter niet de indruk dat er jaren aan mijn leven zijn toegevoegd. Door de verdunning met 30 procent thinner en het ontbreken van een deugdelijk spuitmasker zag ik nog net geen dingen die er niet waren maar veel scheelde het niet. Het resultaat mocht er echter zijn.( jammer genoeg nog geen foto van het resultaat)
Eerder deze week had ik bij Love into Action mijn werk afgesloten. Zoals al eerder gemeld heb ik daar veel buiten rondom het huis gedaan,om het voor de werkers, de cliënten en hun families gewoon een prettige omgeving te laten zijn. Mijn laatste project daar was het leggen van kunstgras voor het gebouw. Gazons zoals in Nederland zijn daar niet haalbaar tenzij je elke dag water geeft. Water is hier echter een schaars product en zeker niet bedoeld om je gras in leven te houden. Dus dan maar kunstgras. Het blijft natuurlijk kunstgras maar het aanzicht knapte er heel erg van op. Als bescheiden blijk van waardering voor mijn inzet kreeg ik een schaal met allerlei heerlijke baklava hapjes mee. Deze is echter al bijna leeg maar gelukkig moet ik nog afscheid gaan nemen in Betlehem en laat daar nu ook net de bakker zitting houden die al dit lekkers maakt!
Gister, vrijdag zijn Henriette en ik nog naar Kfar Seba geweest, dit is een plaats ten noorden van Tel Aviv. Hier woont Betty Baush, een jodin van Nederlandse afkomst die de holocaust heeft overleefd en er samen met haar zus Lies een boek over heeft geschreven.Ze heeft een zus en haar ouders verloren in de oorlog. Ondanks haar leeftijd van 95 jaar vliegt ze nog enkele keren per jaar naar Nederland om daar op scholen lezingen te geven over wat er in de holocaust gebeurd is. Dit doet ze ook op Duitse scholen, niet een of twee keer maar gewoon een serie van een of twee weken achter elkaar. Komend voorjaar spreekt ze een paar keer bij Christenen voor Israel, oa een keer met oud premier Balkenende. Ook spreekt ze bij het jongeren programma van de Opwekkingsconferentie. Ook deze ontmoeting was de twee keer drie uur in de bus meer dan waard. Henriette heeft deze bijzondere vrouw twee jaar geleden , samen met pa Rink , op Schiphol ontmoet en uitgebreid met haar gesproken. Toen heeft ze ook haar boek gekregen . Tijdens dit bezoek hebben we de nieuwste uitgave van haar boek gehad, heel bijzonder.
Vandaag hadden we onze rustdag, in de ochtend naar een messiaans joodse dienst geweest, naderhand nog leuke gesprekken gehad met een hier geboren man die 28 jaar terug tot geloof is gekomen en een vrouw uit Californië die anderhalf jaar terug alia heeft gemaakt.
Morgen gaan we nog werken in de gaarkeuken van Hineni. Er is beloofd dat er deze keer meer werk voor ons is dus we zijn benieuwd hoelang ons laatste wapenfeit gaat duren.
Morgenavond nog eten, evalueren en afscheid van de veldleiding en dan is het gebeurd voor ons. We zijn onze hemelse Vader dankbaar voor de tijd die we hier mochten doorbrengen. We danken ook jullie, onze trouwe lezers voor jullie leuke en bemoedigende reacties op de blog, daar hebben wij van genoten. We zien met blijdschap terug op de vele vaak ontroerende gesprekken die we hoe mochten hebben. Dienstbaar zijn aan organisaties die omzien naar de zwakkeren in de samenleving is toch wel heel bijzonder.
De grootste belemmering om zoiets te gaan doen zijn vijf woorden:
Dat doe je toch niet!
Wij de deden het wel!
God zij daarvoor gedankt!
Hij die alle belemmeringen wegneemt.
De laatste werkdag op onze projecten zit er voor iedereen op, iedereen, behalve ik, heeft afscheid genomen en we bereiden ons voor op ons vertrek weer terug naar ons eigen kikkerlandje. Het mooie weer van de laatste dagen hier is een van de dingen die we wel zullen missen, evenals de mensen, de projecten,de ontmoetingen,de oude stad, de Ben Jehuda market, de bus, de checkpoints, de soep van Ben en Coby, het uitzicht op de Olijfberg, de stukjes voor de blog en bovenal het geweldige gevoel twee maanden in de navel van de aarde te wonen en te werken. Dit is een ervaring die we nooit zullen vergeten en we adviseren iedereen om toch heel serieus te overwegen om dit Baanbrekersproject ook eens te doen.Het is zo geweldig veel meer dan alleen een rondreis maken door dit land.
In het proces van afscheid nemen zijn er door bijna alle groepsleden ook maaltijden genuttigd met collega's, die van Ben en mij was wel heel bijzonder, een paar jongens van Olivewood hadden een bbq georganiseerd. Niet zo heel bijzonder zul je denken. Het was dan ook de plaats die het zo bijzonder maakte. De familie van een van de werkers heeft een stukje land met oa. olijfbomen op een helling even buiten Beit Jalla. Tussen deze bomen staat een van brokken steen gestapelde woon/wachttoren. Op het dak van de toren brandde de bbq al toen wij met de groep aankwamen. Rondom bloeiden de amandelbomen en over het dal heen zagen we Beit Jalla liggen. Het eerste kwartier hebben we hier ademloos rondgelopen om dit allemaal in ons op te nemen.
Na onszelf van een biertje te hebben voorzien werd de bbq al snel gevuld met kip en kosher varken. Waar dit vandaan kwam weet ik niet want Joden noch moslims zouden dit mogen eten. De moslimjongen in onsgezelschap was duidelijk niet van de "zware" kant want hij at er lekker van.
De volgende dag, donderdag was onze laatste werkdag, deze bracht ik door in de olijfhout werkplaats waar ik als laatste project de grote buitendeuren van een nieuwe verflaag heb voorzien. Er zat een verschoten soort rose op, nu een mooie diepblauwe kleur. Omdat ik in tijdnood dreigde te komen met dit verfproject stelde ik voor om de laatste deuren niet met de kwast te doen maar met de verfspuit op de compressor. Die ging prima en ook lekker snel. Ik heb echter niet de indruk dat er jaren aan mijn leven zijn toegevoegd. Door de verdunning met 30 procent thinner en het ontbreken van een deugdelijk spuitmasker zag ik nog net geen dingen die er niet waren maar veel scheelde het niet. Het resultaat mocht er echter zijn.( jammer genoeg nog geen foto van het resultaat)
Eerder deze week had ik bij Love into Action mijn werk afgesloten. Zoals al eerder gemeld heb ik daar veel buiten rondom het huis gedaan,om het voor de werkers, de cliënten en hun families gewoon een prettige omgeving te laten zijn. Mijn laatste project daar was het leggen van kunstgras voor het gebouw. Gazons zoals in Nederland zijn daar niet haalbaar tenzij je elke dag water geeft. Water is hier echter een schaars product en zeker niet bedoeld om je gras in leven te houden. Dus dan maar kunstgras. Het blijft natuurlijk kunstgras maar het aanzicht knapte er heel erg van op. Als bescheiden blijk van waardering voor mijn inzet kreeg ik een schaal met allerlei heerlijke baklava hapjes mee. Deze is echter al bijna leeg maar gelukkig moet ik nog afscheid gaan nemen in Betlehem en laat daar nu ook net de bakker zitting houden die al dit lekkers maakt!
Gister, vrijdag zijn Henriette en ik nog naar Kfar Seba geweest, dit is een plaats ten noorden van Tel Aviv. Hier woont Betty Baush, een jodin van Nederlandse afkomst die de holocaust heeft overleefd en er samen met haar zus Lies een boek over heeft geschreven.Ze heeft een zus en haar ouders verloren in de oorlog. Ondanks haar leeftijd van 95 jaar vliegt ze nog enkele keren per jaar naar Nederland om daar op scholen lezingen te geven over wat er in de holocaust gebeurd is. Dit doet ze ook op Duitse scholen, niet een of twee keer maar gewoon een serie van een of twee weken achter elkaar. Komend voorjaar spreekt ze een paar keer bij Christenen voor Israel, oa een keer met oud premier Balkenende. Ook spreekt ze bij het jongeren programma van de Opwekkingsconferentie. Ook deze ontmoeting was de twee keer drie uur in de bus meer dan waard. Henriette heeft deze bijzondere vrouw twee jaar geleden , samen met pa Rink , op Schiphol ontmoet en uitgebreid met haar gesproken. Toen heeft ze ook haar boek gekregen . Tijdens dit bezoek hebben we de nieuwste uitgave van haar boek gehad, heel bijzonder.
Vandaag hadden we onze rustdag, in de ochtend naar een messiaans joodse dienst geweest, naderhand nog leuke gesprekken gehad met een hier geboren man die 28 jaar terug tot geloof is gekomen en een vrouw uit Californië die anderhalf jaar terug alia heeft gemaakt.
Morgen gaan we nog werken in de gaarkeuken van Hineni. Er is beloofd dat er deze keer meer werk voor ons is dus we zijn benieuwd hoelang ons laatste wapenfeit gaat duren.
Morgenavond nog eten, evalueren en afscheid van de veldleiding en dan is het gebeurd voor ons. We zijn onze hemelse Vader dankbaar voor de tijd die we hier mochten doorbrengen. We danken ook jullie, onze trouwe lezers voor jullie leuke en bemoedigende reacties op de blog, daar hebben wij van genoten. We zien met blijdschap terug op de vele vaak ontroerende gesprekken die we hoe mochten hebben. Dienstbaar zijn aan organisaties die omzien naar de zwakkeren in de samenleving is toch wel heel bijzonder.
De grootste belemmering om zoiets te gaan doen zijn vijf woorden:
Dat doe je toch niet!
Wij de deden het wel!
God zij daarvoor gedankt!
Hij die alle belemmeringen wegneemt.
-
08 Februari 2015 - 22:33
Jolanda T:
Goede reis naar huis gewenst !
En snel maar weer thee drinken in Leerdam Henriette :)
Groetjes,
Jolanda -
08 Februari 2015 - 23:00
Wim En Els:
Lieve Henriette en Ailje,
Nog even geproefd van jullie heel bijzondere tijd in Israel. Geniet nog van jullie laatste dag en het heerlijke weer! Afscheid nemen is niet leuk, maar er zal zeker een weerzien zijn.
Een goede reis naar huis en we hopen elkaar gauw te zien! Zegen en lieve groet, Wim & Els. -
09 Februari 2015 - 08:48
Jan En Dina:
Geniet van de laatste dag. Afscheid nemen is niet leuk, toch kunnen jullie terugkijken op een geweldig mooie tijd en heb je bijzondere ervaringen en herinneringen. Goede terugreis en zie jullie gauw weer in Asperen. -
09 Februari 2015 - 12:28
Geertje Horden:
Veel sterkte met het afscheid nemen heb genoten van jullie belevenissen wens jullie een goede terugreis en welkom thuis xx -
09 Februari 2015 - 14:54
Tante Corry:
Alweer het laatste verslag, zal het missen!!!!
Dank je wel voor jullie geweldige weergave van alle dingen die je meemaakten, heel bijzonder.
Geniet nog even; sterkte met het afscheid nemen, nooit leuk, maar thuis kijken ze weer naar jullie uit ( net pa en ma nog gesproken).
Heel goede thuisreis!
Veel Zegen en tot gauw.
Liefs van je tante
-
09 Februari 2015 - 16:15
Corrie Van Wijgerden:
Jullie laatste reisverslag gelezen en wens jullie een goede reis naar huis. -
09 Februari 2015 - 18:17
Erik En Ria De Man:
Mooi om jullie belevenissen in de verslagen zo mee te maken. Je zou er bijna zin in krijgen.....
Goede reis en behouden vlucht. -
09 Februari 2015 - 19:06
Wanda Simmermans:
Goede reis en le hitera'ot. Wanda.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
