Naar het zuiden

Met de bus naar Eilat, gelukkig wilde Peter ons even naar het Central busstation in Jerusalem brengen, want met al onze bagage was dat toch wel een hele onderneming geworden als we het met het OV hadden moeten doen.
Niet dat we voor onszelf zoveel meehebben , dat paste in een rugzak. Maar we hebben weer een missie dit weekend.
Babykleertjes brengen naar Henny en Simon Frankenhuis. Dit joodse echtpaar afkomstig uit Nederland bekommert zich hier om meisjes en jonge vrouwen die ongewild zwanger zijn en afzien van een gang naar een abortuskliniek. Ze begeleiden hen het tijdens de zwangerschap en het eerste jaar en ondersteunen hen praktisch met babykleertjes en wat verder nodig is. We hadden wel eens een kleine advertentie gelezen gericht aan Israel gangers. Hierin werd gevraagd om eventuele loze ruimte in koffers op te vullen met babykleertjes en deze in Eilat of Jerusalem af te geven.
Henriette had in oktober in de Jaffo street een onverwachte ontmoeting met de moeder van Henny en zo is het balletje gaan rollen.
Wilma, de echtgenote van onze predikheer, runt een goedlopende winkel in gebruikte dames en kinderkleding. In de najaarsopruiming doneerde ze ongeveer 100 stuks babykleertjes. ( Wilma bedankt)
Liesbeth vond in de store van Jemima ook nog het een en ander plus een maxi cosy aldus bezakt en gezakt togen wij naar Eilat.
Het is een busreis van tussen de 4 en 5 uur en dat voor het nuttele
bedrag van € 28 retour met zijn tweeën. Waar heb je dat in Nederland om voor zo weinig geld zo lang in de bus te mogen zitten.
Vanuit Jerusalem daal je eerst af van ongeveer 800m plus NAP naar ongeveer 400m min NAP bij de Dode Zee. Dan gaat het de eerste helft van de reis parallel aan het water, met aan de rechterkant de bergen van Judea. Af en toe gaat de weg steil omhoog, even later rijden we weer op het zeeniveau.
De leegte van de woestijn wordt af en toe onderbroken door uitgestrekte plantages van dadelpalmen en kunststof tunnelkassen waarin iets geteeld wordt wat voor onze ogen verborgen bleef.
Deze plantages worden dmv druppelbevloeiing van water voorzien.
Of dit water is wat ter plaatse aanwezig is dat weet ik niet, we zien her en der in het landschap ook waterafsluiters staan, het kan dus ook zo zijn dat het van elders aangevoerd wordt.
Wie bij woestijn aan iets ongerepts denkt komt bedrogen uit. Net als in Nederland liggen de gebieden met weinig menselijke activiteit hier niet langs de doorgaande wegen. Net als thuis staan hier paaltjes en kastjes langs de weg die aangeven dat er kabels en leidingen ter aarde besteld zijn.
Rond half drie stapten we uit op het centrale busstation van Eilat, het was hier merkbaar warmer dan in Jerusalem.
We werden opgehaald door Simon en bij hen thuis verwelkomd door zijn vrouw en hun kinderen. Ze wonen met zijn zevenen in een appartement op de achtste verdieping van een flat die ook nog eens aan de hoge kant van Eilat staat, bijna tegen de omringende bergketen aan. Het uitzicht is werkelijk schitterend. Je ziet de bergen van Jordanië, iets naar het zuiden de kustlijn van Saoudi Arabië en schuin achter de flat kun je vaag Egypte zien, een vier landen punt dus.
Met Henny en Simon uitgebreid gepraat over hun leven en bediening hier, de moeite die er soms is met de burocratie en de warmte in de zomer. Soms is het er 50 graden plus, dan wil je wel binnen blijven.
Simon bracht ons in de namiddag naar ons onderkomen voor dit weekend, hostel de Shelter.
Op vrijdagavond houden ze daar een soort shabbat dienst met aansluitend een eenvoudige doch voedzame maaltijd, we hoefden dus niet op avondeten uit. Wel op het ontbijt voor de volgende ochtend, want dit wordt in de meeste hostels niet geregeld.
Zaterdag zijn we na een een wandeling over de boulevard per OV afgereisd naar het onderwater observatorium. Dit is een park waar de onderwaterwereld van de rode zee centraal staat. Erg boeiend om hier een paar uur rond te kijken. In de vroege avond toen de shabbat afgelopen was en het openbare leven weer op van kwam naar de boulevard afgedaald om bij Paddy's, een Ierse pub ons avondmaal te gaan eten.
Na een prima nachtrust ons boeltje weer bij elkaar gepakt om voor 10 uur de kamer leeg op te leveren. Henriette is daarna in het park gaan zitten lezen en ik heb nog een wandeling naar de Eilat mountains gemaakt. Om kwart over twee vertrekt onze bus weer terug naar Jerusalem. We verwachten daar rond half zeven aan te komen, dan nog een kwartiertje lopen naar het gebouw van King of Kings, waar we Peter en Tineke treffen om met hen weer terug te rijden naar ons tweede huis. Einde van ons laatste weekend hier.

Salam,
Henriette en Ailje.