Naar het noorden

Als een waakhond zit ik voor de gemeenschappelijke wasmachine van Jemima. Deze wordt niet gebruikt voor de was van de bewoners op de afdelingen maar is bestemd voor de bewoners die semi zelfstandig wonen en de vrijwilligers. Vanaf vanmiddag drie uur zijn we al bezig onze was er in te krijgen, toen ik net ging kijken zat hij weer vol. Toen was ik het zat, I pad en een stoel gehaald en de wacht betrokken. De volgende was die er in gaat zal de onze zijn!
De afgelopen week is omgevlogen. Ik, Ailje, heb schilderwerk gedaan bij onze vrienden Peter en Tineke. Al de deuren in hun huis waren aan een lik verf toe, verf is wel aan te komen, tijd om het er op te smeren is een ander verhaal. Dit hadden ze mij dus gevraagd. De verf hier is nog van een ouderwets degelijke en minder gezonde kwaliteit. Het is dus zaak om goed te ventileren. Ik heb het idee dat het gezichtsmasker, dat ik van onze buurman Floor Verweij, ja die van het schildersbedrijf, samen met een scala aan andere verfspullen meegekregen heb ,wel bijdraagt in het niet al te snel afnemen van mijn levensverwachting. Floor en Thea bedankt, ook namens Peter en Tineke.
Henriette vermaakt zich in Jemima nog kostelijk met het assisteren op verschillende terreinen. Gewoon op de afdeling Lemuel, zodat een van de vaste werkers van daar toekomt aan andere, meest administratieve, zaken. Ook rond het reilen en zeilen van het gastenverblijf blaast ze haar partijtje mee. Zo zijn gisteravond Joke en Cor gekomen, dit is een echtpaar dat in het bestuur van Jemima zit en ook het op poten zetten van het gastenverblijf in de portefeuille heeft. Dit echtpaar hebben we gisteravond van Ben Gurion gehaald na een dagje uit met Ruurd, Lisette en Tineke naar het meer van Gallilea.
Maandag was er ook al een bestuursechtpaar gearriveerd deze mensen hebben deze taak nog maar pas en ze waren hier om kennis te maken met hetgeen ze mee besturen. Ze logeerden ook in het gastenverblijf dus we konden hen al mooi op informele wijze bijpraten over hetgeen wij van Jemima weten.
Gisteravond voegden de eerdergenoemde Joke en Cor zich er ook nog bij en hebben we een gezellige avond gehad met giga pizzapunten en wat te drinken.
Om terug te komen op ons uitje, qua weer was dit mooi gepland. Om jullie allen gerust te stellen: wij hebben hier een paar dagen koud weer gehad met regen. De temperatuur zou voor deze tijd van het jaar in Nederland erg redelijk zijn, een graad of tien. Maar als je niet zoals thuis de thermostaat naar 20 graden kunt draaien is het binnen toch niet echt aangenaam. Maar goed, gister was het weer 20 graden en gingen we op excursie, naar het meer van Gallilea, Tiberias, en naar voor mij het hoogtepunt de kliffen van Arbel. Dit zijn rotsformaties net iets ten noorden van Tiberias en bijna aan de rand van het meer. Je kunt met de auto naar een parkeerterrein met picknickbanken en een kiosk met toiletten. Vandaar moet je nog een paar honderd meter lopen naar de top. Spectaculair!!!!! Naar het westen kijk je uit over de heuvels van Gallilea en naar het oosten kijk je uit over het meer met aan de overkant de Golan hoogvlakte.
Na daar uitgebreid rondgekeken te hebben weer afgedaald naar Tiberias om onszelf daar tegoed te doen aan een broodje Falafel.
Daarna nog een stukje naar het noorden gereden om bij de Jordaan en aan de oever van het meer te kijken en toen was het tijd om weer richting huis te gaan omdat we ook weer op tijd op Ben Goerion wilde zijn. Alles lukte zonder files en rond half negen waren we weer in Beit Jala waar we met elkaar de eerder genoemde pizzapunten verorberd hebben.
Morgen is het alweer tijd om van Ruurd en Lisette afscheid te nemen. Wij gaan morgen nl. naar Eilat om Henny en Simon Frankenhuis van de stichting Negevlife te ontmoeten en er zo'n 200 stuks babykleding te brengen.( Wilma en Liesbeth bedankt ) en tevens wat andere Nederlanders die we via de NEM kennen te zien Ruurd en Lisette gaan nog naar de Dode Zee. Zaterdag vliegen ze weer naar huis.
Wij gaan nogeen warm weekend tegemoet en daarna nog maar een paar werkdagen voordat we volgende week om deze tijd ook alweer bijna thuis zijn.

Salam,

Henriette en Ailje.