Kennis maken met onze werkplekken.

11 december de eerste van twee dagen die we uittrekken om de werkplekken van de groep te bezoeken. Na een lekker ontbijt om 8.00 uur richting bushalte voor de blauwe, eigenlijk witte bus gelopen, onderweg sloten ook de veldleiders aan en we waren zoals ons Hollanders betaamt ruim op tijd voor de bus van 8.15 uur (Waren de buschauffeurs ook maar Hollanders) Rond half negen stapten we in de voor ons niet opgeruimde bus richting West Oever. Daar begonnen we de kennismaking in Bethlehem bij de olijfhoutwerkplaats, na kennis gemaakt te hebben met de beheerder besloten we te voet naar Jemima in Beit Jala te gaan, een wandeling van ongeveer 20 minuten, niet zomaar een wandeling nee eentje tegen de berg op. Dit deden we samen met een aantal mensen uit Vriezeveen die gelijk met ons een bezoek aan de werkplaats brachten.
Bij Jemima aangekomen werden we ontvangen door L.Z., en konden we meteen deelnemen aan de activiteit die een tweetal vrijwilligers met een muziektherapie opleiding met de kinderen aan het doen waren, namelijk zingen en muziek maken. Geweldig om te zien hoe twee enthousiaste meiden de bewoners in beweging krijgen en laten genieten van samen zingen.Daarna uitleg over en een rondgang door Jemima.
We eindigden op de 5e verdieping waar ook het kantoor en de ontvangstruimte zijn met koffie. Een van de bewoners had ondertussen al een paar taxi's besteld om ons naar Beit Sahur te transporteren. De twee minuten die de 2e taxi na de eerste zou komen werden er uiteindelijk vijftien.(voor niks mijn overheerlijke oploskoffie laten staan)
Het kwartier achterstand werd niet meer ingelopen zodat de eerste groep ook een kwartier moest wachten bij Beit Yusef, een logeerhuis voor gehandicapte kinderen. Deze verblijven daar vier dagen achterelkaar om de rest van het gezin de gelegenheid te geven om hun aandacht aan andere zaken te geven.
Ook daar werden we overladen met info aangaande het reilen en zeilen van dit bijzondere project.
Hier hadden we te maken met taxichauffeurs die er happiger op waren om ons weer naar Bethlehem te transporteren zodat we 5 min. na elkaar weer aan de Hebron road arriveerden . Te voet richting de geboortekerk, door smalle straatjes waar de groentemarkt was en alles wat je maar kunt bedenken op straat uitgestald ligt om verkocht te worden. Het was ondertussen al ver na lunchtijd dus eerst maar even wat gegeten. Daarna de geboortekerk bezocht en via andere smalle straatjes weer terug naar de bushalte. Bij een van de winkeltjes werd ik herkend ( 2 jaar jaar geleden hebben pa, Arjen, Joanne, Lisa en ik daar sjaals gekocht) en vroeg de verkoper hoe het met mijn vader was. Heel bijzonder. Er werd thee en koffie voor ons gemaakt en hebben we een leuk gesprek gehad. Jongens,we hebben beloofd volgende week ook met jullie langs te komen.
Gegeten hadden we al, dus konden we het er thuis nog even van nemen voordat om 18.30 uur de familie 't L kwam om de voorbereidingen te treffen om met leden van onze organisatie de verjaardag van Peter te vieren.
Heel gezellige avond gehad en van allerhande mensen ontmoet die hier een veelheid van goed werk verrichten.
Moe en erg voldaan zijn we naar ons bedje gegaan.

12 december, vervolg van de kennismakingsdagen.
Per bus en tram vertrokken we om 9.15 uur naar ons eerste adres aan de noordkant van Jerusalem, de Domari Society, een kleine organisatie die probeert de belangen te behartigen van de Domari Gypsy's.
Dit is een kleine groep van ongeveer 75 zigeuner gezinnen die in de oude stad in de buurt van de Lions gate wonen. Zoals overal worden ze ook hier gediscrimineerd, ze lijken op Arabieren maar ze zijn het niet en dus worden ze door en de Joden en de Arabieren niet geaccepteerd.
De organisatie richt zich voornamelijk op de vrouwen en kinderen uit de gemeenschap. Kinderen worden geholpen met huiswerk en vrouwen zijn oa bezig met naaiwerk. Hun grote zorg is het financiële plaatje en bekwame, niet al te jonge vrijwilligers.
Na uitgebreid de verhalen van Een van de directieleden en een vrijwilliger gehoord te hebben stapten we weer in de tram om weer een paar haltes terug naar de oude stad te gaan, waar een stukje van de doorgaande weg ons 2e doel van die dag lag namelijk. Shevet Achim, een organisatie die het mogelijk maakt dat kinderen met hartproblemen daaraan behandeld kunnen worden. Het betreft hier kinderen van buiten Israel die met een ouder of verzorger naar Jerusalem getransporteerd worden en vanuit het centrum naar de ziekenhuizen in Tel Aviv gebracht worden voor onderzoek, behandeling en controle.
De periode dat ze gedurende dit traject in het centrum verblijven kan wel oplopen tot 3 maanden. De ouders, veelal de moeders en de kinderen wonen semi zelfstandig in het centrum, waar ze deels met de vrijwilligers de maaltijden gebruiken en deels op zichzelf eten ze slapen op grote slaapkamers, mannen en vrouwen apart. De 15 tot 25 vrijwilligers slapen ook op grote slaapkamers, de vrouwen en mannen apart, weinig privacy dus. Door de 'hokkerigheid' van het historische pand lukt het nog wel om je eens ergens terug te trekken mocht je daar behoefte aan hebben.
Na hier afscheid genomen te hebben begaven we ons naar een tentje waar ze volgens het grote opperhoofd van de organisatie de beste falafel in Jerusalem verkopen. Het smaakte inderdaad prima maar vergelijken kunnen we het nog niet, het was de eerste keer dat we snackten hier.
Op dat moment smaakte het niet naar meer gezien de hoeveelheid maar we gaan zeker nog een vergelijkend warenonderzoek doen.
Hierna moesten we met gezwinde spoed naar huis om nog even boodschappen te doen voordat de sjabbat begint.
Terwijl de vrouwen de boodschappen deden keerden de mannen het huis met bezemen, zodat we opgeruimd de sjabbat in konden gaan.
Sjabbat shalom.