Allerlei belevenissen

19 december. Ik, Ailje zit een moment op ons balkon na een ochtend opruimen en schoonmaken met Mart en Ben. Coby en Henriette zijn naar Beit Jala naar de kerstviering in Jemima op de afdeling waar Henriette mede voor de kinderen zorgt. Wij hebben ondertussen het huis gekuisd en voorbereidingen voor het eten gemaakt, dit alles onder heerlijke klanken van Mumford and Sons en Jesus Culture. Dat er weinig stoffering in het BB huis is komt de akoestiek alleen maar ten goede.

We eten vanmiddag rond een uur of twee warm, of dat nu vroeg is of laat weet ik niet maar praktisch is het wel want we gaan vanmiddag naar een dienst in de grote Synagoge. Vol verwachting klopt ons hart want dit heeft niemand van ons nog meegemaakt. De ervaring leert ons dat je hier vaak wel weet wanneer er iets begint of wanneer je weggaat maar niet wanneer...........

Voorbeeld van gisteren. Henriette was vroeg klaar in Jemima en stond op de bus te wachten in Beit Jala, en wachten, en wachten. Na drie kwartier met deze activiteit bezig geweest te zijn belde ze mij op. Ik zat op dat moment met Peter en zes!!!!!!! Van zijn medewerkers in zijn Citroen Berlingo die een rondje Beit Lehem en Beit Jala deed om iedereen thuis af te zetten.
Ik vertelde Peter dat de bus niet ging en hij dacht dat het kwam omdat er in het centrum een grote kerstboom in gebruik genomen werd met van allerhande activiteiten er omheen zodat de bus er niet langs kom. Als je de straatjes daar ziet snap je überhaupt niet dat al die bussen er zonder kleerscheuren doorkomen.
Maar goed, Peter wilde ons wel even naar de voetgangers checkpoint brengen zodat we aan de andere kant ( we spreken hier veel over de andere kant, afhankelijk van waar we ons op dat moment bevinden) buslijn 24 konden pakken naar Jerusalem. Zo gezegd, zo gedaan, Peter sloot achteraan in de rij van wel 25 taxi's en busjes die al het Arabische werkvolk van af de checkpoint verder brengen en wij stapten uit. We kwamen terecht in een chaos die het midden hield tussen een file op de snelweg, een drukke winkelstraat en een markt. Wij volgden een paar Arabische schoolmeisjes die tegen de stroom in naar een voor ons onzichtbaar doel liepen waarvan we hoopten dat het de checkpoint was.
Het kwam goed!!!! Het is lastig om de checkpoint te beschrijven en ik ga er ook geen moeite voor doen maar neem van me aan dat het geen plek is waar je naartoe gaat tenzij het nodig is. Hier gold dus ook: je weet wanneer je weggaat maar......

Dit soort ervaringen maken het voor mij wel lastig om onpartijdig te blijven.
Ik moet echt vasthouden aan hetgeen Gods woord zegt over beloften aan het volk- en land Israel. Als ik dit niet zou het zomaar kunnen zijn dat ik positie inneem. De wijsheid van Peter en de liefde van Tineke helpen hier wel erg bij.

Vanmiddag zijn we met de veldleiding naar de Grote Synagoge geweest .
Het is een synagoge met mensen uit van allerhande stromingen en uit allerlei milieus. Een soort hervormde kerk in Nederland.
Het is er de hele dienst een komen en gaan van mensen en er zijn ook regelmatig onderonsjes tijdens de dienst. We hadden afgesproken dat we om half zes de dienst zouden verlaten, dit moesten we van tevoren doen omdat de mannen beneden en de vrouwen boven zitten. We konden maar een paar woorden verstaan,dus dan is een uur ook lang genoeg. De samenzang van de voorzanger met een aantal mannen voor in de synagoge was wel erg mooi en ook het bekijken van al die verschillende mensen in allerlei kledingstijlen en met een veelheid van soorten keppeltjes en hoeden op was een belevenis.

Na de dienst hebben we nog een rondje door het joodse kwartier gelopen in de oude stad. Hier hebben veel mensen een acht armige kandelaar voor het huis of in de vensterbank staan in verband met het Chanoekafeest dat in deze tijd gevierd wordt.

Terwijl ik dit zit te typen zijn onze kinderen Arjen, Nelleke, Joanne, Ruurd en Lisette onderweg van Tel Aviv naar Jerusalem. Morgen ontmoeten we ze.
JOTTEM!