O,ja we werken ook nog!

Mijn werk in Jemima.

Vier dagen in de week reis ik met de bus van Jeruzalem naar Beit Jala. Zoals jullie al in eerdere blogs hebben kunnen lezen is dat iedere dag weer een avontuur.Vanochtend heb ik maar 40 minuten op de bus staan wachten.

Om 9 uur word ik bij Lemuel , een woongroep in het Jemima care gebouw waar de jongste kinderen wonen, verwacht. Het is tot nu toe altijd gelukt om op tijd te zijn. De kinderen die daar wonen zijn dan bijna klaar om naar “school” te gaan. Om 9.15 uur brengen we de drie jongens naar het dagbesteding gebouw (Eber). Het meisje blijft op de groep, ze heeft te veel zorg nodig om naar dagbesteding te gaan. Daarbij komen nog twee meisjes en een jongen van buiten af naar onze groep omdat zij ook te veel zorg nodig hebben.

Elke morgen wordt op Eber de dag begonnen met alle medewerkers van de dagbesteding door een stuk uit de bijbel te lezen (in het Arabisch) en 1 iemand die bid (meestal in het Engels). Dit duurt niet heel lang, maar toch mooi om op deze manier met elkaar de dag te starten.
Na de dagopening met de medewerkers druppelen de kinderen rustig (of soms juist met veel drukte) binnen. Sommigen gebracht door hun ouders, thuis opgehaald door de Jemima chauffeur of gebracht vanaf het Jemima care-gebouw waar ook veel van de cliënten wonen.

Er komen hier kinderen van alle niveaus. Met of zonder rolstoel, waterhoofd, syndroom van down, in grote of kleine mate autistisch, veel lichamelijke beperkingen, ontwikkelingsachterstand, doof en/of blind, iedereen is welkom.

Er zijn 8 klasjes, variërend van 3 tot 6 kinderen met 1 of 2 begeleiders. Ze zijn zo goed mogelijk qua mogelijkheden bij elkaar geplaatst. Echt respect voor de medewerkers want ze doen dit 5 dagen in de week van 9.00 – 15.00 uur . Ze hebben altijd dezelfde klas met vaak weinig vooruitgang en soms weinig interactie. Een grote uitdaging om van elke dag weer iets leuks te maken. Elke klas begint hier met een dagopening, vaak met het zingen van liedjes.

Van al die drukte merken wij niets omdat we in een ander gebouw zitten, dat is soms wel eens jammer maar voor de kinderen is het beter.

Wij doen van alles met de kinderen. We beginnen met het klaarmaken van de sonde voeding en de fruithapjes daarna is de dagopening die bestaat uit het zingen van Elly en Rikkert liedjes in het Nederlands en ook Arabische en/of Engelstalige liedjes. De kinderen liggen of zitten tijdens de dagopening vaak bij ons op schoot wat ze heerlijk vinden.Niet een van de kinderen kan praten.

We wandelen met ze in hun rolstoel, we gaan naar de snoozle kamer, en ze krijgen fruit en warm eten. We maken het fruit en eten voor ieder kind apart klaar, de een krijgt het via een sonde, een ander gepureerd in een fles of met een lepeltje en sommige kinderen kunnen gewoon eten eten.

De kinderen zijn snel moe dus ze slapen ook regelmatig een poosje. Het zijn stuk voor stuk prachtige kinderen en ik vind het heerlijk om voor ze te zorgen en lekker met ze te knuffelen.

Op donderdagochtend komen alle kinderen bij elkaar om te zingen en naar een bijbel verhaal te luisteren. Dit is echt een feest om mee te maken ook de kerstviering was geweldig. Daar werd het kerstverhaal gespeeld door de kinderen die allemaal verkleed waren voor de rol die ze mochten spelen. Er werden kerstliederen gezongen en gedanst op Arabische muziek.
Rond 15.00 uur brengen we de kinderen die uit de omgeving van Beit Jala komen weer naar de Jemima bus en halen de kinderen die op Lemuel wonen op.

Sinds een paar dagen zijn er 3 stagiaires van een fysiotherapie/ergotherapie opleiding uit de buurt die de kinderen extra masseren en helpen met eten.Ze komen een uurtje per dag en spreken Arabisch met de kinderen en we merken dat ze dat heel fijn vinden.