Vol verwachting klopt ons hart

Vol verwachting klopt ons hart

Als we zaterdagmorgen 13 januari de rolluiken opendoen, weer regen en mist? NEE, een strakblauwe lucht en de daarbijbehorende zon. Dat ziet er veelbelovend uit voor een dagje highlights Amman.

Gelukkig hebben we aardig geslapen, ook al voel ik me de laatste dagen niet helemaal optimaal. Maar goed genoeg om er een leuke dag van te maken.

Eerst een ontbijt van yoghurt en noten en een pannenkoek, kopje onvervalste oploskoffie erbij, dat smaakt alleen hier lekker, nou ja, lekker, het hoort er gewoon bij hier.

Rond een uur of tien begonnen we aan de wandeling van ongeveer een half uur naar de citadel. De plek waar Amman begonnen is te ontstaan. Het is een verzameling resten van gebouwen uit verschillende tijden die blootgelegd zijn.

Ik vind de geschiedenis van zo’n verzameling in de regel niet erg interessant, als leek kun je er in het algemeen geen kop of staart aan ontdekken. Wel indrukwekkend vind ik dan hoe ze het gemaakt hebben. Grote stenen die naadloos op elkaar aansluiten, pilaren van meer dan tien meter hoog, krijg al die delen maar eens op elkaar gestapeld.

Waar je ook staat op de citadel, overal rondom golft de stad over de heuvels, er is maar weinig groen dus het is een erg kleurloos geheel.

Wat er dan nog wat kleur aan zou kunnen brengen was er niet. Dat is namelijk de enorme vlag van Jordanië die aan een immense vlaggenmast hoog boven de stad wappert. Volgens de man bij het loket was hij in de was. Daar heb je wel iets meer voor nodig dan een miele met een trommel van 7 kilo.

Na een uur of anderhalf begonnen we aan de afdaling naar het Romeinse amfitheater, ook een indrukwekkend bouwwerk met een verbazingwekkende accoustiek.

Ondertussen waren we wel weer toe aan een hapje van het een of ander dus liepen we Down Town in, met de winkels en eet tenten. We hebben ons daar tegoed gedaanaan een broodje pittige kip en een beker versgeperst sap voor een prijsje waar we als rechtgeaarde Hollanders van watertanden.

Toen een taxi gepakt naar het huis van Tera en Emma om onze tassen te halen en weer met een andere taxi naar Raghalan, het busstation, een gezellige mix van eettenten, groenteboeren,taxi’s en bussen. Op de vrije ruimte lagen meestal kleedjes met schoenen en andere kringloopwinkel achtige producten die op een 2e, 3e of 4e eigenaar lagen te wachten.

De bus stond er al maar was nog maar half vol, dus het duurde nog een uur voordat de terugreis naar Mafraq eindelijk begon. Erg efficiënt natuurlijk, maar als je als eerste instapt kan het een lange zit worden. Maar zeg nou zelf, waar in Nederland kun je 2 uur in een bus zitten voor 2 euro.

De rit naar Mafraq voert door een licht glooiend landschap waar in de lagere delen een groene waas zichtbaar begint te worden. Her en der is wat industriële bedrijvigheid en soms passer je een dorpje of groepje huizen.

Laurence haalde ons op van het busstation en met even een omweg langs de donutshop waren we weer thuis.

De zondag was dus anders dan we verwacht hadden, gewoon een werkdag.

Nu is het wel zo dat de Garnetts op zondag naar een huisgemeente van andere internationals gaan. Deze zondag begon die om twee uur. Wij kregen er vrij voor.

Vanochtend dus eerst gewerkt en rond twee uur in de Van op weg naar de samenkomst. Wij waren wat aan de late kant omdat we nog marshmallows moesten halen voor de jeugd, deze hadden hun samenkomst op een riant dakterras rond een vuurschaal, waar naast geestelijke zaken ook marshmallows geroosterd werden.

Na de teaching was er nog een uurtje koffie en snacks en rond half vijf waren we weer thuis. We hebben dus eigenlijk anderhalve zondag gehad over drie dagen verspreid.

Ik heb meteen mijn werkboek weer aangetrokken want dit was een prima tijd om een antiek schoolbord op te hangen in de ruimte waar de kinderen thuisonderwijs krijgen.

Toen ik eenmaal bezig was meteen nog een keur aan haken opgehangen. Een deurstopper geplaatst en een spiegel en een toiletrolhouder opgehangen.

Tussendoor nog lekker gegeten met als toetje de in Asperen alom bekende speculaaspop van de gereformeerde kerk of van het oud papier actiecomité.

Heel de Garnett tribe kon de smaak ervan erg waarderen.

Salam,

Henriette en Ailje