De dag van de spijker

De dag van de spijker.

Vandaag een beetje uitgeslapen, half negen besloten we de dag toch maar eens te beginnen. Zoals elke morgen was mijn eerste gang naar de keuken om koffie en ontbijt te maken. Vandaag zou onze kamer ingericht worden met wat degelijker bedden dus na het ontbijt eerst de kamer maar even leeggemaakt en gedweild, voor het geval dit het eerste wapenfeit van een van de mede arbeiders zou zijn.

We hadden niet zo’n haast hoeven maken want de bedden waren pas om 4 uur in de middag schoon en het was nog een hele onderneming om ze tussen al de spullen door geloodst te krijgen.

Gedurende de dag werd er door iedereen op zijn of haar manier behoorlijk door gebuffeld zodat er aan het eind van de middag al behoorlijk meer beton in zicht was dan aan het begin van de dag.

Henriette was weer van de was, iedere 38 minuten is er een was klaar. De inhoud van de wasmachine is behoorlijk divers, knuffels, kinderslaapzakken, dekbedden, kussens, handdoeken, verkleedkleren, kleding voor de kinderen die komen en allerlei ander grei. In de tussentijd is ze veel met Laura spullen aan het uitzoeken. Laura is te vergelijken met een bulldozer, niet heel snel maar niet te stoppen.

Ook had ze in de namiddag nog een ander uitje, een van de medewerksters was in een roestige spijker gestapt en moest naar de dokter voor een tetanusinjectie. De dienstdoende arts was pas beschikbaar na de iftar maaltijd, dus dat duurde nog wel een poosje. Nu was Henriette natuurlijk verpleegkundige, dus een prik geven is voor haar geen probleem. De benodigde spullen waren dat ook niet, die haal je gewoon bij de apotheek. Het geven van de injectie was dat wel want de ontvanger was op zijn zachtst gezegd nogal angstig voor naalden. Een van de andere

medewerksters, die ook meegegaan was omdat het huisgenoten zijn, moest op het slachtoffer gaan zitten om haar in bedwang te houden. Achteraf veel lol hierover !!

Donderdag is ondertussen ook alweer bijna voorbij.

Toen L. maandag aangaf dat aan het eind van de week de voorhof leeg moest zijn dachten wij: nou nou dat wordt nog wat, hier wordt hoog ingezet. Maar….op een paar dingen en wat afval na is het gelukt. Alles staat in de opslag, het meeste nog op pallets en moet nog uitgezocht worden, doos voor doos.

Andere pallets zijn eenvoudiger, je ziet wat er opstaat en je pakt het en maakt het schoon als het nodig is. Er is bv. nog een hele hoek met spullen uit de olijfhoutwerkplaats in Bethlehem. Voorlopig is hier nog geen sprake van zoiets dus dat staat daar nog wel een poosje, je hebt het dan over een grote en een kleine bandschuurmachine, diverse elektrische figuurzagen,een stofafzuiger, een kolomboor, een router, een bovenfrees, een gigantische cirkelzaag zonder ook maar enige beveiliging, een soort moordwapen dus, en nog veel meer.

Machmoud, een dagloner uit Egypte heeft zich weer kranig geweerd. Hij had het zwaar, dat kon je zien. Rond de 27 graden was het en dan niets drinken, ga er maar aan staan als je dan de hele dag aan het slepen en sjouwen bent.

L probeert hem zoveel mogelijk aan het werk te hebben om hem op die manier te helpen genoeg te verdienen om de problemen waarmee hij te maken heeft op te kunnen lossen.Ik begreep het het niet helemaal, maar wel dat hij zijn vrouw en kinderen al en jaar niet gezien heeft en ergens in een kamertje woont in down town Mafraq. In Jordanië en de omringende landen zijn de Egyptenaren de laagste klasse van de werkenden, dagloners en straatvegers zijn veelal uit Egypte afkomstig.

Vanavond gingen L en S met dochter L naar een maaltijd in A. Wij hadden gister al aangeboden de overige kinderen mee uit eten te nemen naar de Green Salon, een wat luxere eetgelegenheid hier vlakbij. De eterij begint daar ivm ramadan ook wat later en er wordt veel online besteld. Dit resulteerde in een wachttijd van een uur werd er verteld. Achteraf viel het erg mee en omdat we met zijn zevenen waren waren de milkshakes met vers fruit gratis, welke Hollander is daar nu op tegen.

Morgen de laatste werkdag alweer, met aan het eind een theatervoorstelling van de kinderen G.

Wordt vervolgd!

Salaam

Henriette en Ailje