Zomaar een warme winterdag
Door: Ailje
Blijf op de hoogte en volg Ailje en Henriette
15 Februari 2016 | Israel, Jeruzalem
Soms, heel soms heb je in februari van die dagen, dat als je 's morgens om kwart voor acht op de bus staat te wachten al denkt "het wordt een warme dag vandaag". En dat werd het.
Vandaag de eerste werkdag in Hineni, het humanitaire restaurant van Benjamin Phillip, een joodse man van Nederlandse komaf.
Ik had om 09.00 afgesproken present te zijn, dit lukte op de minuut af.
Om kwart over acht had ik er eigenlijk al geen vertrouwen meer in. Net als in Nederland schoof hier ook een gestage stroom auto's richting stad. Dit begon al bij de checkpoint, hier komt het verkeer vanuit Judea (west bank) Israel in. Van 1 redelijk doorrijdende rijstrook splitst het zich in 4 rijstroken voor de verschillende contolepoorten. Hierna moet alles weer terug naar een rijbaan en ook de bus waar ik in zat moet dan invoegen op een punt waar vier rijen auto's op twee rijbanen staan. Gelukkig is de bus groot, dus die begint zachtkens naar links op te schuiven, er vanuit gaande dat hij wel de benodigde ruimte krijgt. Na de checkpoint bleef het halen en brengen en schoot het maar niet op, totdat de tunnels en de eerste series stoplichten gepasseerd waren en de busbaan in zicht kwam. Dan zit de vaart er in een keer weer goed in.
Om negen uur rond stapte ik Hineni binnen en werd daar meteen aan het werk gezet. Mijn eerste wapenfeit was meeneem maaltijden in drievaks bakjes scheppen. Vlees, rijst en groente. Na vijfenveertig bakjes was het vlees op dus deze klus werd tot nader order uitgesteld.
Later die ochtend moest er vis voor de middagmaaltijd gebakken worden, een deel hiervan werd voor de meeneemmaaltijden gebruikt.
Tussen de middag komen er niet alleen mensen eten, ze krijgen ook maaltijden mee, voor familie die niet kan komen bv. Het is een heel systeem, ik weet alleen nog niet hoe het werkt.
Bij de middagmaaltijd werd aubergine geserveerd, deze mocht ik even schoonmaken en snijden. Het waren er ongeveer honderd met een gemiddeld formaat van 25 cm lang en 10 cm dik.
Een stuk lastiger te snijden was de 30 kilo zoete aardappel. Knollen ter grootte van een kleine rugbybal. Eerst in de lengte zien te klieven en dan de helften in plakjes. Het was zaak om de plakjes niet door elkaar te rommelen want ze moesten op volgorde in braadsledes gelegd worden. Ze gingen daarna de koeling in dus ik zie morgen het eindresultaat pas.
Ik heb de dag tot vier uur volgemaakt met schoonmaak werk, waarna ik moe maar voldaan op weg ging naar de bus. Deze was redelijk op tijd, niet dat ze op tijd rijden maar ik hoefde niet lang te wachten. En om half zes was ik weer thuis. Mijn teerbeminde arriveerde 5 minuten later. Ze moest echter nog boodschappen voor ons avondmaal. Dit konden we eenvoudig houden want we hadden beiden tussen de middag warm gegeten.
Komende week meldt Henriette zich nog met haar belevenissen bij Jemima.
Shalom,
Henriette en Ailje.
Vandaag de eerste werkdag in Hineni, het humanitaire restaurant van Benjamin Phillip, een joodse man van Nederlandse komaf.
Ik had om 09.00 afgesproken present te zijn, dit lukte op de minuut af.
Om kwart over acht had ik er eigenlijk al geen vertrouwen meer in. Net als in Nederland schoof hier ook een gestage stroom auto's richting stad. Dit begon al bij de checkpoint, hier komt het verkeer vanuit Judea (west bank) Israel in. Van 1 redelijk doorrijdende rijstrook splitst het zich in 4 rijstroken voor de verschillende contolepoorten. Hierna moet alles weer terug naar een rijbaan en ook de bus waar ik in zat moet dan invoegen op een punt waar vier rijen auto's op twee rijbanen staan. Gelukkig is de bus groot, dus die begint zachtkens naar links op te schuiven, er vanuit gaande dat hij wel de benodigde ruimte krijgt. Na de checkpoint bleef het halen en brengen en schoot het maar niet op, totdat de tunnels en de eerste series stoplichten gepasseerd waren en de busbaan in zicht kwam. Dan zit de vaart er in een keer weer goed in.
Om negen uur rond stapte ik Hineni binnen en werd daar meteen aan het werk gezet. Mijn eerste wapenfeit was meeneem maaltijden in drievaks bakjes scheppen. Vlees, rijst en groente. Na vijfenveertig bakjes was het vlees op dus deze klus werd tot nader order uitgesteld.
Later die ochtend moest er vis voor de middagmaaltijd gebakken worden, een deel hiervan werd voor de meeneemmaaltijden gebruikt.
Tussen de middag komen er niet alleen mensen eten, ze krijgen ook maaltijden mee, voor familie die niet kan komen bv. Het is een heel systeem, ik weet alleen nog niet hoe het werkt.
Bij de middagmaaltijd werd aubergine geserveerd, deze mocht ik even schoonmaken en snijden. Het waren er ongeveer honderd met een gemiddeld formaat van 25 cm lang en 10 cm dik.
Een stuk lastiger te snijden was de 30 kilo zoete aardappel. Knollen ter grootte van een kleine rugbybal. Eerst in de lengte zien te klieven en dan de helften in plakjes. Het was zaak om de plakjes niet door elkaar te rommelen want ze moesten op volgorde in braadsledes gelegd worden. Ze gingen daarna de koeling in dus ik zie morgen het eindresultaat pas.
Ik heb de dag tot vier uur volgemaakt met schoonmaak werk, waarna ik moe maar voldaan op weg ging naar de bus. Deze was redelijk op tijd, niet dat ze op tijd rijden maar ik hoefde niet lang te wachten. En om half zes was ik weer thuis. Mijn teerbeminde arriveerde 5 minuten later. Ze moest echter nog boodschappen voor ons avondmaal. Dit konden we eenvoudig houden want we hadden beiden tussen de middag warm gegeten.
Komende week meldt Henriette zich nog met haar belevenissen bij Jemima.
Shalom,
Henriette en Ailje.
-
15 Februari 2016 - 21:57
Henriette:
Wat schrijf je toch leuke stukjes, het is net of ik erbij ben als ik ze lees. -
15 Februari 2016 - 22:01
Dina:
Inderdaad Henriette wat schrijft Ailje leuke stukjes. Ik geniet ervan om ze te lezen! Hoop dat jij het ook zo naar je zin hebt in Jemima.
-
15 Februari 2016 - 22:23
Emmy:
leuk om mee te mogen genieten van jullie belevenissen! Het klinkt voor mij aanstekelijk -
15 Februari 2016 - 22:23
Sjoerd:
Leuk zoals je het ons vertelt, Ailje! Mooie dat je exact op tijd was, gezegend dus...
Groeten aan je teerbeminde. Ik ben benieuwd naar haar verhaal.
Groeten, Marja en Sjoerd -
16 Februari 2016 - 11:02
Levien:
Dank voor de update. Ik heb Hineni ('Hier ben ik') even gegoogled, indrukwekkende organisatie.
Ik schoot in de lach bij de aubergine en de zoete aardappel. Op zo'n moment denk ik, je bent je carrière als cabaretier misgelopen...
Weer een mooie dag toegewenst!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
