Onrust in het land

Onrust in het land.
Jullie zullen ondertussen gehoord hebben van de onrust bij de grens tussen Israel en Gaza. Er zijn volgens de nieuwsberichten gisteren (vrijdag) 16 doden en vele gewonden gevallen. Heel triest en verdrietig.
Gistermiddag toen wij met de taxi van ons Dode Zee uitstapje terug kwamen zagen we de restanten van smeulende autobanden op de Hebron road richting checkpoint liggen. Ook vele hulzen van traangas granaten rolden over de weg, het was weer flink raak geweest. Dir is iets wat hier geregeld gebeurt op vrijdagmiddag als de moskee uit is gegaan. We waren dan ook niet verontrust.
Vrijdagavond hoorden we van de slachtoffers die gevallen waren bij de onlusten bij de grens met Gaza. Een van de aanwezigen wist ook te melden dat deze slachtoffers niet volgens het plan van Hamas waren. De bedoeling zou zijn dat door op te roepen tot vreedzaam protest de mensenmassa na verloop van weken flink zou groeien en dat er dan een lont in het kruitvat zou worden gegooid. De doden van nu zouden een negatief effect hebben op de aanwas van de mensenmassa. Er zouden ook al kinderen omgekomen zijn is de beschuldiging. Er zijn inderdaad vrouwen en kinderen te zien op de foto's die op internet staan. Dit is wel in de lijn met de werkwijze van Hamas, vrouwen en kinderen in de voorste gelederen.
Vandaag, zaterdag, hadden Henriette en ik besloten het rustig aan te doen, we wilden nog wel even naar Bethlehem, wat eten en nog wat dingetjes kopen. We vonden het wel erg rustig op de weg en we zagen wel dat er relatief veel zaken gesloten waren. Toen we in het normaal op zaterdag keidrukke Bethlehem aankwamen en er maar amper mensen op straat waren toch maar even aan een voorbijganger vragen wat er aan de hand was. Een man wist ons te vertellen dat dit te maken had met de situatie in Gaza. Later lazen we dat Abbas een dag van nationale rouw had afgekondigd.
Heel bijzonder om dit mee te maken, heel triest eigenlijk. Wij maakten een rondje door een bijna uitgestorven Bethlehem, de aanwezige toeristen vielen nu extra op en waren zelfs in de meerderheid. Wij konden met enige moeite wat koekjes bemachtigen en keerden maar weer om. We waren op weg naar het Singer café in Beit Sahour maar van Adel die we tegenkwamen hoorden we dat dit ook wel dicht zou zijn. Al wandelend stopte er plotseling een auto naast ons dat bleek Assim te zijn, de winkelier die we afgelopen week van wat handel hadden afgeholpen.
Hij vroeg waar we naar toe gingen en we vertelden van onze missie die mislukt was. Stap gauw in zei hij, dan breng ik je, en als het dicht is breng ik je weer terug. Dit laatste was helaas nodig, maar we konden wel weer een leuke en behulpzame ontmoeting op onze lange lijst bijschrijven.
Weer in Beit Jala aangekomen nog even een bezoek gebracht aan de olijfhout werkplaats waar ik vorige week ook met Jan al was geweest. Ze waren nog druk maar voor een praatje worden hier de draaibanken uitgezet. Er was nu ook een zoon aanwezig die een baan heeft in het ziekenhuis alhier en goed Engels sprak, zodoende verliep de communicatie nu wat vlotter. Henriette kreeg zelfs de gelegenheid om haar kunsten als hout draaier te vertonen, erg leuke ontmoeting weer.
Vanavond zag ik op Internet dat Israel ivm de paas/Pesach tijd de grens gesloten houdt vanaf gisteravond. Omdat we vandaag ook geen bussen zagen rijden begon ik me toch wel wat zorgen te maken over hoe het morgen moet. Morgenmiddag moeten we wel vanuit Jeruzalem weer terug naar Beit Jala, en maandag moeten we met onze koffers weer van hier naar Jeruzalem. Beide trips wilden we met de blauwe bus gaan maken. Ik ben dus maar even naar het gebied hier gelopen waar zich meestal wel wat
Taxi's met bijbehorende chauffeurs ophouden. Tot mijn vreugde was daar Abu George, een goede bekende die altijd vriendelijk toetert en zwaait ook als je hem niet nodig hebt. Hij wist me te melden dat morgen de bussen weer rijden maar dat ze vandaag staakten ivm de situatie in Gaza. Ook zij hij dat de winkels in Bethlehem gewoon weer open waren en dat het erg druk was. We vermoeden dus dat we gewoon volgens schema weer naar huis komen.

Shalom, Salam,

Henriette en Ailje