De laatste dag

De laatste dag (in Israel)
Zoals ik gisteren al schreef stond ons nog een dag te wachten met diverse paas samenkomsten.
Rond half 6 vanochtend kwamen Peter, Tineke en Fatmeh ons ophalen om met hen naar de vroege samenkomst in de Graftuin in Jeruzalem te gaan. Op dat uur van de dag gaat reizen erg vlot zodat we om tien voor 6 halverwege de rij naar de ingang invoegden. In de graftuin aangekomen werden we door Peter Spaander, een Nederlandse medewerker in de graftuin, naar een plek begeleid die bestemd was voor rolstoelers en hun begeleiders. Zo hadden we allemaal een goed zicht op de band en de spreker en konden we zitten.
Het was een heel bijzondere gewaarwording zo in de ochtendschemering de graftuin vol te zien stromen met mensen uit allerhande landen.
Naast de liederen die getuigden van de opstanding van onze Here Jezus, was de lijn van de dienst dat het goed zou zijn dat niemand weg zou gaan zonder de zekerheid dat Jezus ook zijn of haar redder en zaligmakend zou zijn.
Na deze grote bijzondere samenkomst liepen we met Margreet door de oude stad naar Christ Church, een Anglicaanse kerk vlakbij de Jaffa gate.
We waren ruim op tijd zodat we eerst op een muurtje in de zon wat hebben gegeten en een bak koffie hebben gedronken. Want we hadden nog niet ontbeten en lichtelijk onderkoeld waren we ook wel.
De dienst hier was van een heel andere orde, de kerk is vrij klein dus het aantal mensen was beperkt en hier hadden we te maken met een vaste orde van dienst, met gedeelten waarin de priester een vraag stelt die de gemeente dan gezamenlijk beantwoordt. De liederen waren vaak onbekend maar wel erg mooi en ondersteund door piano, orgel, twee violen en een vijftal zangers en zangeressen. Elleke en Maria verleenden hieraan ook hun medewerking.
Wat ons erg raakte was de communion, de avondmaal viering. Er werd voor in de kerk een aantal knielkussens neergelegd, op een rij. Daarvoor ging een tiental gelovigen staan, of knielde neer en de voorganger liep met een schaal met stukjes matze voor de rij langs en drukte bij iedere gelovige een stukje matze in de hand kapot met de woorden: "het lichaam van Christus voor jou verbroken." Hij werd geassisteerd door twee mensen die met bekers wijn bij de mensen kwamen en die aanboden met de woorden" het bloed van Christus voor jou vergoten". Henriette en ik konden naast elkaar knielen en zo het avondmaal samen vieren
Ondertussen bleef de gemeente op een ingetogen manier zingen. Je hoorde, voelde en proefde dus het lijden, sterven en de opstanding van de Here Jezus. Een onvergetelijke ervaring.
Na de dienst, buiten bij de koffie troffen we nog meer ons bekende Nederlanders en we besloten met elkaar bij Hineni te gaan eten. Het was daar ook meteen een tijd van afscheid nemen van een aantal. Met het restant nog en stuk naar de oude stad gewandeld en daar afscheid van elkaar genomen. Tot ziens, in Nederland of volgend jaar in Jeruzalem.
Vanavond nog afscheid nemen van Peter, Tineke en Fatmeh en dan morgen weer naar huis.

Shalom, Salam,

Henriette en Ailje