Mijn beurt weer om te schrijven!

Mijn beurt weer om te schrijven!!

Ik begin maar met onze eerste vrije dag deze week. Met een deel van de Garnett famaly zijn we naar Jerash geweest.

Jerash is een stad in het noorden van Jordanië gelegen 45 km ten noorden van de hoofdstad Amman, aan de rivier de Jabbok. Gerasa wordt beschouwd als een van de belangrijkste Grieks-Romeinse-Byzantijnse steden in het Midden-Oosten. De stad was een van de Dekapolissteden.

Voor meer informatie over de Dekapolissteden kun je hier kijken:

https://www.christipedia.nl/wiki/Dekapolis

En naar de foto’s natuurlijk.

Ailje schreef al over zijn werkzaamheden van afgelopen week. Mijn programma zag er heel anders uit. Maandag woensdagochtend en donderdagochtend was ik op het centrum heerlijk creatief bezig. Heb b.v. één van de werkers leren breien. Zelf anti stress ballen gehaakt en gebreid. De kinderen zijn er gek op vooral als er een belletje inzit.

Volgende week mag ik een workshop macramé hanger maken geven en dinsdag de Kerstviering/ maaltijd mee voorbereiden. Omdat Laurence in de kersttijd in Bethlehem was is de viering uitgesteld .

Het wordt een bescheiden bijeenkomst i.v.m de oorlog bij de buren.

Voor de oplettende lezer mist de dinsdag nog. Dat was een dag vol met huisbezoeken in Ruwaished . Dit is de meest oostelijke stad van Jordanië. De laatste stad voor de grens met Irak.

Vanaf Mafraq is het bijna drie uur rijden .

De laatste mogelijkheid om te tanken en koffie te drinken is 50 km voor deze stad.

De laatste 50 km rij je echt alleen maar door de woestijn vaak met zwarte stenen. Geen foto of video kan weergeven hoe mooi dit gebied is en dan ….. kom je aan in Ruwaished.

Een eldorado voor smokkelaars van verdovende middelen. Vanaf de stad tot aan de Irakese grens is weer woestijn.

We bezochten een vluchtelingen gezin uit Syrië waar we een soort kruidenthee kregen die veel mensen in arme landen drinken omdat door het drinken hiervan het hongergevoel weggaat. Fijn dat het bestaat maar zo triest.

De leefomstandigheden zijn niet om over naar huis te schrijven. Wat een verschil waar je als Syrische vluchteling terecht komt.

In deze stad bezochten we niet alleen kinderen maar ook enkele ouderen met andere problemen Op verzoek van de arts die bij het project betrokken is heb ik bij verschillende mensen de bloeddruk gemeten en hebben we foto’s van wonden gemaakt zodat die beoordeeld kunnen worden. Ik heb best veel gezien maar nog nooit wat ik hier zag.

Het was voor ons alle drie emotioneel een zware dag en we waren blij en dankbaar dat we rond 20 uur weer in Mafraq waren.

We zijn al over de helft van onze tijd hier. Maken de sneeuw in Nederland niet mee maar zijn heel blij met zon en 20 graden hier.

We genieten !!

Foto’s komen later !!

Salaam,

Henriette