De eerste dag

Israel 2018

Vanmorgen half 5 door Jan en Dina opgehaald, Henriette besloot ook me te gaan wegbrengen zodat Dina op de terugweg niet allen hoefde te rijden. In Eindhoven aan gekomen bleek dat de ingestorte parkeergarage nog niet hersteld was, we moesten dus door de afzettingen slalommen om bij de wegbreng parkeerplaats te komen.
Na een snel afscheid togen Jan en ik naar de machines die nu zorgen dat de bagage op dezelfde plek uitgeladen wordt als waar wij straks uitstappen. Dat was even puzzelen want dit fenomeen was nieuw voor ons. Jan moest eerst zijn leesbril nog opgraven zodat ik het als eerste mocht proberen. Eitje! Bij Jan duurde het iets langer maar dat lag aan het scan apparaat vonden wij.
Meteen maar doorgelopen naar de securitycheck voordat het daar druk ging worden en twintig minuten na aankomst zaten we aan de koffie.
Toen ontdekten we een checkpoint speciaal voor reizigers naar Tel Aviv. Dus daar ook meteen maar een praatje gemaakt, je kan de drukte maar voor zijn nietwaar.
De passen controle verliep ook gladjes en net toen we weer zaten kwam José, de dochter van Arij en Marianne langslopen die ging naar haar ouders die nu in het NEM huis in Jeruzalem wonen
Bij het boarden liep Jan wat vertraging op omdat hij iets had uitgeprint wat hij niet uit had moeten printen en wat dus niet gescand kon worden en het poortje dus niet openging. Maar uiteindelijk kwamen we toch op de door ons gereserveerde zetels terecht. Een verslag van de vier uur vliegen zal ik jullie besparen, see you in Israel.
Door de ferme staartwind vlogen we met gezwinde spoed Israel tegemoet en deden het in 4 uur, 25 minuten winst, dat is de winst van de kleine ondernemer.
De heren voor ons in het vliegtuig hadden gehoord dat de shuttle bus naar Jeruzalem
niet zou rijden ivm met de marathon die deze dag gelopen zou worden. We spraken af bij elkaar te blijven om,als deze dienst in gebreke zou blijken te blijven gezamenlijk een taxi te nemen. Maar buiten gekomen bleek dat de verlangde geel witte bus gewoon op zijn plek te staan. Wij hadden aangegeven er bij Tantur uit te willen, laat dit nu eens de eerste halte zijn vandaag ipv. de laatste zoals in de voorgaande jaren.
Na 10 minute kwam daar de blauwe bus de hoek om, eigenlijk zijn dit gewoon witte bussen, maar door de blauwe strepen worden ze blauwe bussen genoemd, niet te verwarren met de groene bussen. Eigenlijk zijn dit gewoon witte bussen, maar door, oh je snapt het al.
De zwaarste etappe moest nog komen, lopend met koffers en tassen de bult op naar Jemima alwaar we rond kwart over 3 aankwamen.
Even kwartier maken en een bak koffie en toen erop uit om Jan te laten zien waar hij de komende tijd verblijft, wat boodschappen te doen en bij Rodney's Fried Chicken wat te eten. Nog even dit verslag afwerken en dan maar eens een biertje en een tukje. Ont moarn, tot morgen, Shalom.

Jan en Ailje